LEXO PA REKLAMA!

SHKARKO APP

These are the 5 great poets with the most tragic end

2022-09-08 16:29:00, Kulturë CNA

These are the 5 great poets with the most tragic end

In Russia, poets are synonymous with suffering. It is believed that good poetry can only be born from great pain. Poets who became immortal with verse had almost equally tragic lives.

1. Alexander Pushkin (Alexander Pushkin) (1799-1837)

These are the 5 great poets with the most tragic end
It would not be right if we say that the great Russian poet lived a deprived life. However, it seemed to him that fate and people were cruelly unfair to him. And that he had many reasons to feel sad.

Së pari, ai ishte një fëmijë i padëshiruar, më pas, si çdo i ri, e përjetoi thellësisht atë çfarë po ndodhte në Rusi. Çka e shtyri të shkruante vargje politike, por edhe disa vargje të pahijshme, për shkak të të cilave e mërguan me forcë së pari në jug, në Moldavi dhe Odesa, mandej në Rajonin Pskov (390 milje në perëndim të Moskës).

Mirëpo edhe atje vuajti, thuajse nga gjithçka: dashuri e pashpërblyer, të qenit larg nga miqtë dhe kryeqyteti. E torturonte fakti, që nuk kishte qenë në gjendje të merrte pjesë në kryengritjen kundër carit. Dhe, më pas, që pjesëmarrësit e saj ishin ekzekutuar ose internuar në Siberi.


Më vonë, u dëshpërua që borxhet dhe shtresa e ulët nga rridhte e penguan të martohej. Së fundmi, kur u martua, po e gërryente xhelozia. Por tragjedia e vërtetë ndodhi, kur sfidoi në duel të dashurin e pretenduar të gruas. Ku u plagos për vdekje dhe, i pikëlluar nga të gjithë Rusia e shkolluar, vdiq tre ditë më vonë, në moshën 37 vjeç.

2. Mihail Lermontov (Mikhail Lermontov) (1814-1841)

These are the 5 great poets with the most tragic end
Dikush mund të thotë që Lermontov “tkurri” një pamje tragjike nga vetë Pushkini, pasi ai u bë i famshëm pasi krijoi një poezi të shkruar për të përkujtuar vdekjen e poetit. Në atë poezi, Lermontov arriti të përcjellë tragjedinë e jetës dhe vdekjes së poetit të madh dhe akuzoi ata që, sipas tij, ishin përgjegjës për vdekjen e Pushkinit.

Në fakt, Lermontov ishte mbase një personazh edhe më romantik sesa Pushkin. Një jetim shëndetlig i rritur nga gjyshja, ai ishte gjithmonë në kundërshtim me pjesën tjetër të botës. Tërësisht i vetëdijshëm për padrejtësinë e tij ndaj tij dhe ndjehej gjithnjë si i dëbuar. Ai vuajti nga censura dhe policia sekrete, të cilën e urrente. Duke besuar se ata banditë me uniformë blu ishin tradhtarë të Rusisë, transmeton ‘konica.al’.


Sidoqoftë, vuajtja e tij më e madhe, natyrisht, kishte të bënte me dashurinë. Lermontov zor se ishte njeri i pashëm dhe kishte një humor të keq. Prandaj nuk është për t’u habitur që ai nuk ishte veçanërisht i popullarizuar me gratë.

Humori tepër i pakëndshëm ishte ai i dëshirimit dhe dëshpërimit. Në shoqëri, ai sillej si një misantrop i vërtetë. Dhe, në fund të fundit, gjuha e tij e mprehtë i kushtoi atij jetën e tij. Ai ofendoi mikun e tij Nikolai Martynov në shoqërinë e një zonje. Martynov e sfidoi poetin në një duel, e qëlloi në kraharor dhe e vrau. Lermontov ishte vetëm 27 vjeç.

3. Sergei Esenin (Sergei Yesenin) (1895-1925)

These are the 5 great poets with the most tragic end
Duke lexuar vargjet që jepnin zemër nga ky poet huligan (siç e quante ai veten), shumë shpejt do kuptoni se ai ishte një personazh shumë pasionant, që jetoi një jetë të shpejtë. Kjo është arsyeja pse absolutisht gjithçka i shkaktoi vuajtje.

Magjepsej shpejt nga gratë, por shumë shpejt lodhej prej tyre dhe ndahej. Ai “u zhvendos” në lot nga peizazhi i vendit të tij të lindjes, një fshat në Oka River. Por ai e la atë dhe u transferua në kryeqytet. Atje zemra e tij ishte e mbushur me keqardhje për prindërit e tij të moshuar, të cilët i kishte lënë pas.

Filloi të jepej pas pijes dhe shpesh do të përfshihej në harbime pijanecësh. Aq sa autoritetet u shqetësuan për gjendjen e tij mendore dhe e futën nën mbikëqyrje. Pastaj mundimi i tij mendor arriti në një pikë kritike.

Esenini vuri re se ai po ndiqej nga një hije, por në gjendjen e tij të dehur, ai nuk mund ta kuptonte më nëse ishte një agjent i NKVD apo ana e tij “e errët”. Këto tortura pasqyrohen në poezinë e tij “Njeriu i zi”. Në vitin 1925, poeti u gjet i varur në Hotelin Angleterre në Shën Petersburg. Me një poezi të shkruar në gjak të lënë në tryezën e tij.

Hipoteza zyrtare ishte se ai bëri vetëvrasje, por ende ekzistojnë spekulime se ai mund të jetë vrarë nga oficerët e NKVD. Të cilët më pas e vunë në skenë varjen. Dhoma e hotelit ishte rrëmujë dhe kishte gërvishtje të çuditshme dhe mavijosje në fytyrën e poetit.

4. Vladimir Majakovski (Vladimir Mayakovsky) (1893-1930)

These are the 5 great poets with the most tragic end
Në vitet e para të Bashkimit Sovjetik, vetëvrasjet nuk ishin të rralla midis njerëzve artistë, të cilët e kishin të vështirë të përballeshin me rrëzimin e idealeve të tyre revolucionare. Kur u bë e qartë se në vend të një jete të re të lirë, revolucioni kishte formuar në diktaturë, etj.

NKVD, censurë dhe ekzekutime. Majakovski ishte njëri prej tyre. Për të, gjërat u rënduan më tej nga një jetë personale e trazuar. Pasi u gjend në një trekëndësh dashurie me Lilya dhe Osip Brik. Lilya madje u akuzua si magjistare dhe se e kishte shtyrë poetin drejt vetëvrasjes. Ajo ishte një personazh i paqëndrueshëm dhe i kërkuar (dhe jetoi të ishte 86 vjeç).

Thuhej që Lilya po ushqehej nga fama e Majakovskit: ai rrëfeu dashurinë e tij për të. Dhe i kushtoi poezisë së tij plot dhimbje zemre, ndërsa Lilya i kërkoi vetëm para.

Më 1930, në kulmin e famës së tij, poeti qëlloi veten në banesën e tij, përtej rrugës nga selia e NKVD, Lubyanka. Banesa tani është muzeu i Mayakovsky. Në shënimin e tij vetëvrasës, poeti kërkoi të mos fajësonte askënd për vdekjen e tij dhe ia la trashëgim arkivin e tij Briksit.

Sidoqoftë, kishte nga ata që besuan se edhe Majakovski u vra nga NKVD. Dhe se operacioni u krye nga Veronika Polonskaya, e cila kishte një takim me të dhe që gjeti trupin e tij.

5. Osip Mandelstam (1891-1938)

These are the 5 great poets with the most tragic end
Lindur në një familje të pasur hebreje, Osip u prek thellë nga rrënimi financiar. Një burim tjetër vuajtjesh për të ishte turpi i origjinës së tij hebreje. Ai madje u detyrua të konvertohej në të krishterë. Në mënyrë që të mund të studionte në një universitet rus (prindërit e tij nuk kishin para për të paguar për arsimin e tij në Evropë, ku ai studionte në fillim).

Sa i përket paraqitjes së tij, Mandelstam ishte “i shëmtuar”, por në thellësi të shpirtit ai ishte një hero i vërtetë romantik dhe një dashnor i antikitetit. Mospërputhja midis pamjes dhe botës së tij të brendshme, si dhe qesëndisjet që shpesh duhej të duronte nga të tjerët i sollën shumë dhimbje.

Shqetësimet u përkeqësuan, kur, tashmë një poet i famshëm, iu nënshtrua harresës së plotë nën sundimin e Stalinit. Poemat e tij “dekadente” nuk kaluan censurën sovjetike. Dhe ekzistonte ndalimi për botimin e veprave të tij “antiatdhetare”, që ishte si një dënim me vdekje për poetin.
Për më tepër, ai humbi jetesën e tij dhe u desh të fitonte një jetesë të varfër duke punuar si përkthyes. Në dëshpërim, në vitin 1933 ai bëri një gabim fatal: ai shkroi një epigram të shkëlqyer kundër Stalinit: “Ne po jetojmë, por nuk mund ta ndiejmë tokën ku qëndrojmë”. Në të cilën ai e quajti Stalinin “malësori i Kremlinit” (duke lënë të kuptohet arsimimi i dobët i udhëheqësit sovjetik), dhe e ndau atë me miqtë e tij.

Although at that time, he was punished only with exile in Voronezh. It was only his wife, Nadezhda Yakovlevna, who saved him from suicide.

At the height of Stalin's purges in 1938, when Mandelstam's name came up again, he was accused of anti-Soviet agitation and sentenced to five years in the Gulag for his "obscene and defamatory" verses.

That's when the real tragedy struck. Mandelstam, who was in poor health and unfit to face the rigors of everyday life, died while being transported to a camp in the Russian Far East, of typhus, according to the official theory./ Source: Observecult

Lajmet e fundit nga