E fundit!

22:19 POLITICS

He did not become part of any coalition/ Agron Duka explains why he will compete alone in the elections

The chairman of the Agrarian Environmentalist Party, Agron...

Today, 35 years since the death of Lasgush Poradec / The first poet of modern Albanian literature

2022-11-12 09:51:00, Kulturë Albert Vataj

Today, 35 years since the death of Lasgush Poradec / The first poet of modern

The death of Lasgush Poradec, the snapping of a halting step, the extinguishing of a star bursting into flashes of longing

He, Lasgush Poradeci, has not been alive for 35 years , but his poetry, the pure and singing soul of a thundering heart, continues to caress the waves of the longing lake of Pogradec, that sage who slept in the sun of the poet and woke up to the stuttering of the verses and the seductive bitterness of his watery eyes and restless heart.

Dhe erdhi ajo ditë nëntori për të kumtuar një mort dhe për të nënshtruar një zëshmëri zjarrmëtare, duke e mëtuar vdekshmërinë si një cytje përnga një tjetër dimension, nga një tjetër gjëmimshmëri përjetimi në caqe përjetësie, atje tej në yjësi, atje ku shpirti i tij e mbrujti me fjalë dhe vargëzim gjithmonshmërinë e një zemrë që e mat gjithësinë me hapa ndjenjash, me çapitje drithëruese trupash që frymojnë në ajrin e kujtimeve si zogj.

Më 12 nëntor 1987, ajo ditë të cergët e prushit të valëve gatitej për një cakt të mbarimtë fluturimi shpirti që shtegtoi me zjarret dhe këndoi me dëshirimet, e shtrinte pikëllimin e vet me rrëke lotësh dhe zjarmim dhimbjeje. Lajmësit vinin me erën dhe ngrinin me ecjen e mbetur në eter.

Kish vdekur Lazgushi, ishte dhënë dorzan trishitmit ajo prehje e prehërt e mallit dhe kujtimeve. E bë lajmës kjo gjam që pikoi me retë dhe rrugëtoi me ajrin e ftohtë e kërciti në hapin prej bryme të atij zgjimi terratues, atij mëtimi që ligështon e pikëllon, atij kumtimi që me ndalimin e frymimit të gjoksit që u ngop me hyjni poezie dhe ndijimi. të vitit Ishte shuar kështu poeti në moshën 88-vjeçare liriku i valëve të liqenit, dashnori i përjetshëm i aventurave trazimtare

Vdekja e Lasgush Poradecit më 12 nëntor 1987 është ndalimi i kohës. Vdekja e Poradecit, është vdekja e poetit, fikja e një ylli, është ngjarje e galaktikës së shpirtit të botës. Vdekja e poetit, nuk përngjason me asnjë tjetër vdekje. Ajo është vetanake sepse gjithçka përkundrull këtij ndalimi ka reshtur së frymuari. Ka ngrirë rrëkaja e strehëve, ka ndalur zogu këndimin, gjethet dhe degët, trishtueshëm kalërojnë kortezhit të stinës dhe thyerjes së një drite. Gjithçka më pas rrugëton pa të, pa kreshtën jehuese të atij kumibi shpirti që gjemoi hovshëm në atë kraharor që e shterroi mosha por jo zjarri.

Hapat e hedhur drojshëm dhe pëshpërima e i një zemre që gatitej për trokun e fundit, i viheshin nga pas asaj hijeje që ndiqte trupin e tij të shndërruar në ajër. Ai do të thyhej siç zgjedh një valë të thërmohet në gjurmën që la në rërën e grishur nga etja. Ai do t'i mungonte valëve të liqenit, aq sa do ta pikëllojë zemrën flakatare të dëshirimit. Ai do t'i kthente shpinën gjithçkasë që nuk donte të pranonte asnjë ndarje zemërthyese, siç ishte ajo e poetit. Të gjithë zgjedhin të ikin, por ai kërkoi dhe la më shumë se aq, la një shtjellë të errët mungimi. Qyteti, njerëzit, liqeni, valët, qielli, retë, era, gjethet, çapitja e hapave, mbeten të nderura në kujtesën e kohës si qiej të zbrazur nga fluturimet.

He, the poet, Lasgush Poradeci, was torn together with the last leaf and ran away with the wave of the lake, beyond, where no escape can arrive.