LEXO PA REKLAMA!

SHKARKO APP

Nga pastrues në pronar/ Emigranti shqiptar befason Blendi Fevziun në aeroport: Më ftoi për kafe por…

21 Shtator 2022, 21:10, Aktualitet CNA

Nga pastrues në pronar/ Emigranti shqiptar befason Blendi Fevziun në

Gazetari Blendi Fevizu, ka rrëfyer takimin me një emigrant shqiptar në aeroporitn e Balfastit.

Gazetari tregon se emigranti shqiptar lë makinën me të cilnë po pastronte dyshemenë dhe e fton për kafe.

Fevziu tregon se teksa u mundua ta refuzonte ftesën e tij aty përballet me habinë që pastruesi i dyshemesë ishte pronari i lokalit.

La mënjanë makinën e vogël mbi të cilën po pastronte dyshemenë e aeroportit të Balfastit në atë orë të vonë dhe më ftoi për kafe. U mundova ta refuzoja me xhentilesë, duke e falenderuar dhe kur insistimi nuk rreshti i tregova që zona e kafeneve ishte mbyllur tashmë. Mos ki merak më tha, bëri përpara, hapi shiritin që ndalonte hyrjen e kafeneve, ndezi ekspresin nën hutimin tim total.

 ? I kam unë me qira këto këtu më tha, po hajde ulu.

 ? Ti po laje dyshemenë i thashë, ç’punë ke me lokalet.

 ? Jam pronari. Dyshemenë e bëj si punë shtesë. Sot s’kisha punëtor dhe po e bëj vetë. Sapo mbylla lokalet.

U zgjat mbi banak, mori një copë kek dhe ma afroi ndërsa ngrohej ekspresi. Këtë e bën një grua nga Vlora më tha. E bën si qëmoti. Unë ja marr asaj dhe i shes.

Historia e tij ishte thuajse e pabesueshme. Kishte ikur nga Sevasteri i Vlorës si shumë shqiptare të tjerë në vitet ‘90 - të. Kishte kaluar malin për në Greqi ku kishte punuar ca vite. Ishim shumë vëllezër më tha dhe shumë të varfër. Prisja që vëllai të hiqte këpucët që ti vishja unë. Pas ca vitesh në Greqi kishte marrë rrugën për Angli. Nën kamion nga Franca në Britani. Kishte punuar në Londër dhe ku djali i vetëm po i rritej ishte transferuar në Irlandën e Veriut. Kishte bërë çdo lloj pune dhe tani kishte një stabilitet financiar për tu admiruar. Por punonte sërish. Ku të mundete. Me pasionin që mund të punojë vetëm një njeri që e do punën. Kur kisha prindërit gjallë më tha, shkoja në Shqipëri me makinë. Ishte larg, por e mbushja me dhurata pëër plakat dhe pleqtë e fshatit. Tani vinte më rrallë. Djali po i bëhej grafik dizajner dhe ishte krenar për të.

 ? Ne nuk bëmë shkollë, tha, nuk mundem. Por djali po!

Më përcolli deri tek avioni. Me mahniti historia e tij. Besimi se me punë mund të rimëkembesh. Ishte kaq e ngjashme me historitë e plot emigrantëve të tjerë. Që ikën nga mjerimi i viteve ‘90, që besuan tek ëndrra e lirisë dhe ajo jua ktheu sërish mbrapsht”, rrëfen Fevziu./ CNA.al

Lajmet e fundit nga